Call of Duty 4 : Modern Warfare

In de loop van december vorig jaar heb ik mij de first person shooter Call of Duty : Modern Warfare aangeschaft.
Het betreft hier een tactische shooter met een héél herkenbare, realistische setting. De singleplayer is prachtig, maar wat aan de korte kant. Na 2 weekjes had ik hem al helemaal uitgespeeld.


De laatste weken echter zorgt de multiplayer ervoor dat ik heel regelmatig inlog om eens een potje online te knallen. Waar ik bij de meeste shooters de multiplayer snel voor gezien houd, blijft CoD4 mij toch wel boeien. De manier waarop je ervaring opdoet, extra upgrades voor je wapens kan aanschaffen, is een leuke toevoeging. Ook zijn er verschillende speltypes aanwezig, wat voor veel afwisseling zorgt. Alleen de free-for-all is té chaotisch om plezant te zijn.
Dus, mocht men zich afvragen waarom ik de laatste weken niet echt actief ben op Guildwars, wel, ik ben waarschijnlijk de wereld aan het redden van terroristen in CoD4. :)

Stardust

Het was lang geleden dat ik nog eens een goede fantasyfilm heb gezien. Na het succes van Lord of the Rings zijn er nog wel enkele projecten op de kar gesprongen, maar geen enkele haalde het niveau van de trilogie. De Harry Potter-films zijn nog wat het beste dat we tot nu te zien kregen. Echter, er is beterschap. Meer nog, er is wederom een supergoeie fantasyfilm in ons midden, genaamd Stardust.
Ik had er mij eigenlijk niet echt iets bij voorgesteld, maar na 5 minuten kijken liet het verhaal mij niet meer los. De film heeft een zeer sterke cast, met enkele bekende namen zoals Robert De Niro als een soort van piraat, en Michelle Pfeiffer, die als één van de boosaardige heksen de pannen van het dak speelt.
Ik ga niet te veel van het verhaal verklappen, maar de sfeer, suspense, verhaallijn, ijzersterke cast, en de goed gedoseerde humor garanderen een dikke twee uur topamusement van de bovenste plank. Naar mijn mening mocht hij gerust 2 uur langer duren. Voor al wie iets of wat van fantasy houdt, is deze film een verplichte aankoop. En ook niet het minste voor Michelle Pfeiffer, want zij is, ondanks haar leeftijd, nog altijd superhot ! Een regelrechte aanrader dus.

Maximale staking

Een mens besteld dan eens een nieuwe wagen, en dan gaan ze daar in 'de Limburg' prompt in staking. Eerst was het de beurt aan enkele toeleveringsbedrijven voor Ford Genk, en nu is het de beurt aan de fabriek van Ford zelf. Er zou echter al een akkoord zijn met de directie. Hopelijk gaan ze daar snel terug aan het werk.

Ik begin zo stilaan sterk te twijfelen aan al die vakbonden en hun wilde stakingen. Zijn het geen stakende spoorarbeiders die mij op regelmatige tijdstippen een ware kalvarietocht naar het werk, en weer terug cadeau doen, dan zal het wel ergens anders zijn waar er ontevreden werknemers het werk weigeren. Penitentiaire beambten, veiligheidspersoneel op de luchthaven, of arbeiders en/of bedienden in één of ander klein bedrijf, ... noem het maar op, je leest elke dag wel in de krant dat ze ergens aan het staken zijn. En altijd treffen ze de burger, direct of indirect. Je moet het maar meemaken als je eindelijk, na lang sparen, die droomreis kan maken, en je bij je aankomst op de luchthaven merkt dat je vlucht afgelast is omdat er een tiental ontevreden werknemers die dag geen zin had om wat te werken, en dus voor de verandering eens gingen staken.

Al die wilde stakingen doen onze economie geen goed, en de stakers delven op termijn hun eigen graf. Ik denk ook eens ga beginnen staken door het niet langer betalen van mijn vakbondsbijdrage. Weg met die vakbonden, hun onrealistische eisen, en ... hun leden!

't iS de MAX

Of je woont niet in België, of je zit al jaren opgesloten in een diepe duistere kerker, want anders kon je er de laatste dagen niet omheen. Het autosalon! Elke 2 jaar strijken de stalen rossen neer op de Heizel in Brussel om zich van hun beste kant te laten bewonderen.
Aangezien we spijtig genoeg voor onze portemonnee toe zijn aan een grotere wagen, zijn we al enkele maanden aan het uitkijken naar een vervanger voor ons 'pluriélleken'. Bij toeval was ons oog gevallen op een Ford S-Max. En we waren als het ware gecharmeerd door dat model, dat we onze zinnen op niet veel anders meer konden zetten. Begin december zijn we dan eens een proefrit gaan doen, en het moet gezegd, het is een prachtwagen. Hij heeft alles wat we nodig hebben, alleen was de prijs een beetje het struikelblok.
Maar nu het eindelijk autosalon was, en de verkopers alles uit de kast halen om zoveel mogelijk te verkopen, hebben we de knoop doorgehakt. Vrijdagavond zijn we dan langs geweest om de koop te bezegelen. Voor wie interesse mocht hebben voor het esthetische aspect : de kleur is zwart. Zwart als de nacht, met ditto ruiten, en blinkende aluminium 18" velgen. Sportief, maar best praktisch, want je kan er heel wat in kwijt. Spijtig genoeg geldt nu hetzelfde voor onze portemonnee.

Brucargo staat er nog steeds

Vrijdag ben ik een bezoekje gaan brengen bij mijn vroegere collega's in Brucargo. We hadden samen afgesproken om met de pot (waar ik indertijd ook toe bij gedragen heb) eens te gaan eten.
Omstreeks 11.00 uur was ik al ter plaatse. En ik kon vaststellen dat er niet veel veranderd is, op uitzondering van het meubilair misschien.
In 'den bureau' hebben we eerst nog een glaasje champagne genuttigd, en daarna zakten we allen (Tom, Wim, Dirk, Hedwig en ikzelf) af naar de Sallamangee te Vilvoorde, waar we konden genieten van een overheerlijke pint (groenen Duvel), en uiteraard lekker eten. Als voorgerecht kregen we een groot bord tapas, gevolgd door overheerlijke ossentong in madeirasaus met frietjes, en als dessert een lekkere chocomousse er bovenop.
Het was in elk geval voor herhaling vatbaar. Nieuwe afspraak januari 2009 ?

Te vroeg victorie gekraaid

Mijn woorden waren nog niet koud, of dit weekend mocht ik alweer met de benen onder de feestdis aanschuiven.
Zaterdag was de dag begonnen met een hopeloze zoektocht naar een Nintendo DS voor de kids. Die hadden hun centen gespaard, en wilden die dit weekend verzilveren in een handheld console. Blijkbaar hadden er nog velen hetzelfde idee, want er was geen enkele winkel die het nog in stock had. Uitverkocht, uitverkocht, en ... jawel ... uitverkocht.
Na onze shoppingnamiddag mochten we 's avonds bij JC & Sigrid voor lekker eten, een goede trappist, en uiteraard enkele spelletjes Kolonisten van Catan. Voor herhaling vatbaar ! :)
Gisteren was er dan de verjaardag van 'tante' Linda, welke ons trakteerde op een brunch in de Carlton. En of het een brunch was, amai!
We zaten nog maar pas aan tafel, en de champagne mocht al rijkelijk vloeien. En die bleef maar vloeien, want als je even niet aandachtig was, had er al een ober, die waarschijnlijk achter één of andere pilaar op de loer lag, het glas alweer tot aan de rand gevuld.
En aan eten was er uiteraard geen tekort, integendeel. Na een 'ontbijtje' was er koud buffet, warm buffet, soep, kaasbuffet, taart en dessertbuffet. En de wijn kwam in glazen waar zelfs een doorsnee bloemist een ganse ruiker in kwijt kon. We hebben tot goed zes uur in de namiddag aan tafel gezeten. Honger heb ik de ganse avond niet meer gehad. Nu heb ik weer 4 dagen de tijd om even te bekomen, en dan wacht er alweer een etentje.

't Is weer voorbij

Eindelijk! De eindejaarsperiode is weer voorbij. Gedaan met exuberante etentjes, wijn en champagne, cadeautjes kopen, cadeautjes uitpakken, bezoekje hier, bezoekje daar.
Op zich vind ik de eindejaarsperiode wel leuk, maar ik ben ook altijd heel blij als ze achter de rug is. Tijd om de normale draad van het leven weer op te nemen.
En wat is er nu allemaal gebeurt in die laatste dagen van het jaar?

Wel, ik heb eindelijk eens enkele films kunnen bekijken. Niet zoveel als ik gehoopt had, maar toch. De meest memorabele waren zeker 'Die Hard 4.0' en 'Transformers'. Niet al te sterk van verhaal, maar de spanning en aktie maakten dat allemaal dubbel en dik goed. De slechtste film die ik heb mogen aanschouwen in deze tijd van pijs en vree was 'Ghostrider'. Het bekijken niet waard. Slecht verhaal, slechte acteerprestaties, slechte ... teveel om op te noemen.

Verder was er ook nog volop basket aanwezig. Thorben mocht een ganse week elke dag op kerststage in Moorsel, en op de laatste zondag van de maand werden we nog eens verwacht op een toernooi in Gent. Al bij al werd er een mooi toernooi gespeeld, waarbij 1 wedstrijd werd verloren, een andere op een gelijkspel eindigde, en twee wedstrijden overtuigend gewonnen werden.

En wat heb ik allemaal gekregen van cadeautjes ? Awel, klikpedalen voor op mijn mountainbike, en daarbij horende schoenen van Northwave, speciaal voor te mountainbiken. Ik heb die dan ook gisteren eens grondig uitgetest. Verder uiteraard nog wat geld voor op de spaarboek, of om te spenderen tijdens de soldenperiode, en nog een waardebon voor strips.

Vandaag mocht ik dan opnieuw aan het werk, al was het hier vrij kalm. Er waren nog veel mensen in verlof, of waren ziek. Blijkbaar had niet iedereen de champagne goed verteerd.