Zele zien en sterven

Op een zondagochten, midden december, met een temperatuur van -3 °C gaan fietsen, je moet er goed zot voor zijn. Wel, ik ben blijkbaar goed zot, en omstreeks 10.00 uur stonden ik en Guy voor Carlo zijn winkel, waar er was afgesproken met nog enkele Zwette Maanen om een rustig tochtje te doen langs de baan.
Al snel bleek dat er toch een vrij strak tempo gereden werd, al kon ik toch nog redelijk aanklampen. Via Aalst reden we langs de dender stroomafwaarts langs Hofstade, Gijzegem, Oudegem, om zo in Appels de brug over de dender te nemen, en richting Dendermonde en Schelde te rijden. Zo ging de tocht dan langs de oevers van de Schelde tot in Zele, waar we getuige waren van het bergen van het binnenschip dat daar vorige week doormidden was gebroken en gezonken. Vanaf daar bleven we langs de dijk van de Schelde rijden, maar begon de verzuring in mijn benen serieus door te wegen, en moest ik het tempo drastisch laten zakken tot ongeveer 20 km/u. Toen we langs Schoonaarde passeerden, besloten Guy en ik dan maar om de andere 3 (Carlo, Arnout en Patrick) alleen verder te laten rijden. Wij draaiden zo de brug in Schoonaarde op, en aan de kerk hielden we even halt om eens te drinken en een koekje te eten. Dat had ik blijkbaar beter niet gedaan, want daarna geraakte ik voor geen meter meer vooruit, en haalde ik nog amper 18 km/u. Via Gijzegem moesten we dan nog over de Wiezebrug, waar ik serieus afgezien heb, maar uiteindelijk toch bovengeraakt, en goed thuisgeraakt.
Met net geen 45 kilometer op de teller, en een gemiddelde van 19.6 km/u hebben we toch wel een mooie prestatie neergezet, al zal ik in de toekomst misschien beginnen met 30 km ipv direct 45.
Vrijdag of volgend weekend gaan we zeker weer een tochtje doen.